Polityka kompozycji
„Harmonia jest jak muzyka. Wymaga dostrojenia do niuansów każdej sytuacji”.
R. Scott Bakker
Kompozycja jest układem elementów, które tworzą harmonijną całość. Na kompozycję miasta składają się przede wszystkim budynki i ulice, których odpowiedni układ wpływa na odbiór jego przestrzeni. Poprzez zagospodarowanie można sprawić, że jest ona przyjazna i kameralna lub poważna i monumentalna.Zespoły zabudowy, z których składa się Wrocław, stają się więc tworzywem kreującym jego obraz i odbiór.
Różnorodne układy kompozycyjne stanowią fundament dalszego kształtowania poszczególnych osiedli i miasta. Kreowanie spójnych i kompletnych układów kompozycyjnych tworzy materialne ramy do zacieśniania relacji społecznych i decyduje o jakości życia mieszkańców. Ponadto kompozycja ma nie tylko wpływ na wewnętrzne funkcjonowanie miasta, ale również wpływa na jego zewnętrzny wizerunek.
Kierunki kształtowania kompozycji miasta
Chcąc świadomie kształtować odbiór przestrzeni miejskiej, w Studium rozróżniono struktury poszczególnych osiedli. Oprócz analizy ich stanu istniejącego, po raz pierwszy w Studium przyjęto kierunki kształtowania kompozycji miasta. Polityka kompozycyjna skupia się zarówno na mniejszych założeniach osiedlowych, jak i wprowadza wytyczne konieczne do kształtowania całościowej struktury miasta. Przyjęte kierunki mają na celu usystematyzowanie problematyki kompozycji przestrzeni istniejących oraz przestrzeni dopiero kreowanych.
Punktem wyjścia do określenia kierunków działań w tym zakresie jest diagnoza kompozycji przestrzennej Wrocławia. W jej ramach wyodrębniono szereg materialnych elementów tworzących układy kompozycyjne (punktowych, liniowych, kwartałowych i innych). Elementy te determinują przyjęte kierunki rozwoju układów kompozycyjnych. W ramach polityki kierunkowej wskazano również na relacje zachodzące między tymi zespołami, a także takie aspekty, jak tworzywo, skala, dominanty, widoki chronione oraz „bramy”, podkreślające wjazdy do Wrocławia.