Polityka zrównoważonej mobilności
„Jest możliwe pogodzenie kierowców i transportu publicznego z priorytetem wysokiej jakości warunków dla pieszych i rowerzystów, ale nie na odwrót. Nie da się stworzyć miasta dla ludzi, uznając za priorytet komunikację samochodową”.
Jan Gehl
Celem podstawowym w Nowym Studium jest poprawa jakości życia we Wrocławiu. Możliwe jest to do osiągnięcia jedynie poprzez ścisłe powiązanie polityki transportowej z planowaniem przestrzennym. Sprzyjają temu wszelkie działania w kierunku kreowania miasta zwartego, przyjaznego dla pieszych, po którym mieszkańcy będą mogli wygodnie się poruszać.
Wśród zasad określonych dla polityki zrównoważonej mobilności w Studium znalazły się:
- planowanie struktury miasta, aby wykorzystywała obecny potencjał infrastrukturalny,
- dopełnianie przestrzeni miejskiej, tam gdzie jest już dobra komunikacja publiczna,
- planowanie nowych osiedli, tam gdzie jest już dobry transport zbiorowy lub gdzie planujemy komunikację publiczną,
- rozwiązania przestrzenne zachęcające do poruszania się transportem niesamochodowym lub pieszo,
- przeciwdziałanie suburbanizacji,
- powrót do centrum miasta,
- obniżenie kosztów codziennego życia i funkcjonowania miasta,
- obniżenie kosztów transportu.
Rozwój kolei
Wrocław to rdzeń aglomeracji, więc planując jego rozwój, trzeba brać pod uwagę warunki także wokół miasta. U podstaw zmian mobilnościowych wrocławian i mieszkańców okolicznych miejscowości leżeć będzie mocno rozwinięta sieć kolejowa z jej sprzyjającym integracji układem przestrzennym w mieście. Z niektórych miejscowości do centrum Wrocławia dociera się już w 30 minut, są jednak i takie, gdzie ta podróż trwa dłużej. Istotne jest więc rozwijanie systemu kolejowego w celu bardziej efektywnego wykorzystywania jako środka transportu w podróżach i miejskich i aglomeracyjnych. Niezbędne jest wzbogacenie systemu o nowe przystanki oraz modernizacja linii.
Na terenie Wrocławia proponuje się zrównoważony model. Wyjściem do tego jest podział miasta na strefy dostępności komunikacyjnej, które mają ustalone określone priorytety przestrzenne. Dla uzyskania pełnej integracji różnych środków transportu i sprawności przesiadek ustalono zasady funkcjonalności węzłów przesiadkowych, a także wyznaczono miejsca pod nowe parkingi typu Parkuj + Jedź oraz Parkuj Rower + Jedź. Za najważniejsze z punktu widzenia wykreowania modelu miasta zrównoważonego uznano rozwijanie transportu zbiorowego, w tym w szczególności sieci tramwajowej. Zaaplikowano do Studium przede wszystkim przyjęty Wrocławski Program Tramwajowy. Sieć autobusowa ma odgrywać rolę uzupełniającą, funkcjonując na obszarach, gdzie tramwaje nie docierają. Zaprojektowana sieć tramwajowa została wzbogacona o 51 kilometrów nowych tras tramwajowych i 13 kilometrów wariantów. Jeśli te plany zostaną zrealizowane, to ponad połowa wrocławian miałaby do najbliższego przystanku tramwajowego nie więcej niż 400 metrów.
Piesi i rowerzyści
Mocny nacisk został położony w Studium na komfort ruchu pieszego i rozwój ruchu rowerowego. Założeniem podstawowym jest rozszerzanie przestrzeni dostępnych dla pieszych i rowerzystów. W Studium nakreślono sieć tras rowerowych, które docelowo pozwolą na stworzenie alternatywnego systemu poruszania się po mieście. Wyznaczono 625 km tras rowerowych, różnego rodzaju, w tym zielone trasy, które mają przebiegać z dala od głównych arterii, być odseparowane od ruchu samochodowego. Inspiracją była tutaj trasa piesza z XX wieku Hugo-Richtera, która powstała na południu miasta.
Dopełnieniem dla obecnych środków transportu będzie na pewno także komunikacja z wykorzystaniem rzeki. Mają pojawiać się kolejne przystanie i przystanki tramwajów wodnych, które mogłyby być włączone w system transportu miejskiego.